നിസ്വാര്‍ഥ സ്നേഹം

ഒരിക്കല്‍ മഞ്ഞുതുള്ളിയത് പുല്കൊടിയോടാഞ്ഞു

സൂര്യനതുയരുമ്പോള്‍ ഭൂമിയില്‍ ഞാന്‍ പതിക്കുമ്പോള്‍

നിന്ടെ നേര്‍ത്ത വിടര്‍ന്ന ഇലയാല്‍ എന്നെ നീ

താങ്ങിടുമോ? പുല്കൊടിയതോട് ചൊല്ലി സൂര്യണ്ടെ

താപത്താല്‍ നീ നീരവിയാവില്ലെന്നൊരു വാക്ക്

ചൊല്ലിനാല്‍ സൂര്യതാപമെല്‍ക്കാതെ ഞാന്‍ നിന്നെ

കാത്തുകൊള്ളാം അശ്രുവത് പൊഴിച്ച് മഞ്ഞുതുള്ളി

അമര്‍ന്നു പുല്കൊടിയുടെ മാറിലത് തന്ടിനും

ഇലയിനും ഇടയില്‍ ഒളിച്ചു ആഹ പാവം

 മഞ്ഞുതുള്ളിയത് രവിയുടെം മരുതന്ടെം അക്ഷിയത്

പതിക്കാതിരിക്കുവാന്‍ വിധിയെന്ന് ചൊല്ലിനാല്‍

ഉഗ്ര രൂപം പൂണ്ടു മാരുതന്‍ അടിച്ചോടിച്ചു അവനാ

പാവം പുല്കൊടിയെ ഇതു സഹിക്കവയ്യാത മഞ്ഞു-

തുള്ളി പുല്കൊടിയെ തഴുകി ഇറങ്ങി ഭൂമിയില്‍

പതിച്ചു മിഴികള്‍ നിറഞ്ഞു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ആഹ

പുല്‍കൊടി മഞ്ഞു തുള്ളിയോടു ചൊല്ലി ഒരിക്കലെങ്ങിലും

എന്നെങ്ങിലും എന്റെ സ്വന്തമാകുമോ നീ????

"പുല്കൊടിക്ക് മഞ്ഞു തുള്ളിയെ സ്നേഹികാനെ കഴിയൂ സ്വന്തമാക്കാന്‍ കഴിയില്ല"

 

പ്രണയിനി

സ്നേഹത്തിന്‍  തെളിദീപമാണ്  നീ
സഹനത്തിന്‍ മിഴി  ദീപമാണ്  നീ
ഒരിക്കലും  വറ്റാത്ത  സ്നേഹത്തിന്‍
ഉറവിടമത് നീയല്ലോ
എന്‍  പ്രിയസകി  നീ  എന്‍  പ്രാണസകി
എന്നിലെ ഇഷ്ടങ്ങള്‍ നീ അറിഞ്ഞു
എനിലെ സംഗടം നീ അറിഞ്ഞു
നിന്‍  തൂവല്‍  സ്പര്‍ശത്താല്‍  നീ
എന്‍ മിഴിനീരു  സ്വര്‍ണ കണികകള്‍ആക്കി
കൈവിട്ടു  പോകുമെന്ന  ഭയതിനാല്‍
നീ എന്നെ നിന്‍ തടവറയിലാക്കി
ഒരുപാടെ  സ്നേഹിച്ചു  ലാളിച്ചു  നീ
എന്നെ ചുടു  ചുംബനങ്ങള്‍  ഏകി
നീ എന്‍ ചാരെ വന്നത്  എന്‍
മുന്‍ജന്മ പുണ്യമതല്ലോ എന്‍
പഞ്ചാര  തേന്‍ കണി  അല്ലോ  നീ
എന്‍ ഹൃദയത്തില്‍  മൊട്ടിട  പൊന്‍
പനിനീര്‍  പൂവേ  അത്രമേല്‍
ഇത്രയും ഞാന്‍  എന്റെ  ജീവനെ
കാളെരെ നിന്നെ  പ്രണയിക്കുന്നു 

നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങള്‍

ഉരുകുന്ന നെഞ്ചിലെ ഒരു കുഞ്ഞു തേങ്ങലായ്

നീ എന്ടെ ചിറകിണ്ടേ കീഴെ വന്നു

ഒന്നുമില്ലാത്തെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നീ വെറുതെ

കളമെഴുതി പാട്ടുകള്‍ പാടി നിര്‍ത്തി

എന്തിനു നീ വെറുതെ എന്‍ ഹൃദയത്തിന്‍

നൊമ്പരങ്ങള്‍ അറിയാതെ പാടി  നിര്‍ത്തി

നിന്ടെ ഒരു പാട്ടിന്റെ താളത്തില്‍ എന്‍

നെഞ്ച് തുടിക്കുന്ന വേദന നീ കേള്‍ക്കുമോ

മിധ്യയില്‍ ഞാന്‍ വീണു ഉഴലുന്ന നേരം 

എന്തിനു നീ എന്നെ വിട്ടകന്നു 

ഒരു കുഞ്ഞു തെന്നലായ് നീ വീശുമെങ്ങില്‍ 

എന്‍ ഹൃദയം പിളര്‍ക്കുന്ന വേദന കേള്‍ക്കാം 

ആയിരം സൂര്യന്മാര്‍ ഒത്തോരുമിചാലും

ഏല്‍ക്കാത്ത ചൂടിനാല്‍ പിളരുന്നു ഞാന്‍ 

അന്ന് നീ തന്ന പനിനീര്‍ പൂവിന്റെ 

ഇതളുകള്‍ എല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു പൊയ് 

യുഗങ്ങളില്‍ അത്രയും ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കാം 

നിന്‍ മൊഴി എന്‍ കത്തില്‍ കേള്‍ക്കുവനായ് 

വരുമോ നീ പ്രിയസഘി എന്‍ ചാരെ ഒന്ന്

ഒരുമിച്ചു ചെര്നോന്നു  നില്‍ക്കുവനായ്

നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്‍ പേര്‍ ചേര്‍ക്കുവാന്‍

എന്തിനു നീ എന്നെ അനുവദിച്ചു

സൂര്യന് നേരെ പറന്നൊരു പറവയായ്

എന്തിനു നീ എന്റെ ചിറകരിഞ്ഞു

ഒടുവില ഞാന്‍ ഇന്നു ചോരയില്‍ പൊതിഞ്ഞു

ഏകനായ്  നില്‍ക്കുന്നു ചിറകുകള്‍ അറ്റൊരു

വേദനയില്‍ നിന്‍ ധ്വനി എന്‍ കാതില്‍ 

കേള്‍കുന്ന നേരം എന്‍ ചിറകുകള്‍ പുനര്‍ജനികും 

രാധതന്‍ കണീര്‍

എവിടെ എന്‍ കണ്ണാ മണി വര്‍ണ്ണാ  നീ

കാളിന്ദി തീരത്ത് പൊന്‍ വേണു നാദം

കേള്‍ക്കാനായ് കാതോര്‍ത്തു മിഴിവാര്‍ത്തി

രിക്കുമീ ഗോപികയെ മറന്നോ എന്‍ കാര്‍  വര്‍ണ്ണാ

വേണു ഗാനത്താല്‍ നീ നിശ്ചലമാക്കിയ

അമ്പാടിയില്‍ കേഴുന്ന മനസുമായ്

തീരാത്ത കണ്ണീരുമായ് പിടയുന്ന എന്നെ

നീ കാണ്വതെന്തേ കണ്ണാ എന്‍ കാര്‍ വര്‍ണ്ണാ

കട്ടെടുത്ത വെണ്ണയും പിഴുതെടുത്ത എന്ടെ

ഹൃദയവും നിന്ടെ വേണു ഗാനത്താല്‍

ഒഴുകി ഒഴുകി ഒഴുകി എവിടെ പോയ്‌

രാധയുടെ സ്നേഹത്തെ ഗോപികയോടുപമിച്ചോ എന്‍ കണ്ണാ

ഒരുമിക്കാത്ത നമ്മുടെ പ്രണയത്തെ എന്തിനീ

മാലോകര്‍ ലോകം കണ്ട പ്രണയതോടുപമിച്ചു

എന്തിനവര്‍ നമ്മെ പുകഴ്ത്തിപാടി

രാധതന്‍ കണീര്‍ കാണുവാന്‍ ആരുമില്ലാ........

അമ്മ

അമ്മിഞ്ഞ പലിന്ടെ മധുരം ഓര്‍ക്കുന്നുവോ

എന്‍ പൊന്‍ മകനേ നീ എന്‍ ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍

നീ നല്‍കിയ വേദന എത്രയോ നിസാരം എന്ന്

എനികിന്നു തോന്നുന്നു നിന്നെ താരാട്ട് പാടി

ഉറക്കിയ എന്‍ ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവുകളില്‍ എന്‍

ചൂട് പറ്റി എന്നോടെ ചേര്‍ന്ന് നീ ഉറങ്ങി നിന്‍

ധ്വനിയില്‍ നിനക്കുവേണ്ട്തെല്ലാം നല്‍കി കൈ

വളരുന്നോ കാല്‍  വളരുന്നോ എന്ന് കണ്ണില്‍ എണ്ണ

ഒഴിച്ചു ഞാന്‍ നോക്കിയിരുന്നു ഇന്നു നീ ഇന്നലെ

വന്നവള്‍ക്കായ്‌ എന്റെ നേരെ വിരല്‍ ചൂണ്ടി

ഹൃദയം പിളര്‍ക്കും വേദന ഏകിയലുമ് എന്‍

ഹൃദയം നീ പറിച്ചു എടുത്താലും നീ എന്‍ പൊന്‍

മകനാണ്, മകനെ നീ അറിയണം നിന്‍ കണ്ണ്നീരില്‍

ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചത് ഒരിക്കല്‍ മാത്രം അന്നാണ്

നീ എന്‍ ഗര്ഭാപത്രത്തിനപ്പുറം വന്നത് ഒരിക്കല്‍ നീ

അറിയും  അമ്മിഞ്ഞ പലിന്ടെ മധുരം

ഈ അമ്മയുടെ വില......

അമ്മ

പിടയ്ക്കുന്ന ഹൃദയം

കഴിഞ്ഞു  പോയതെല്ലാം  വെറും  കിനാക്കള്‍ ആയോ
 നീ തന്ന  വാക്കുകളും  ചൊല്ലിയ  കിന്നാരങ്ങളും
 സ്വപ്നത്തിലായിരുന്നോ എന്തിനെന്നെ  നീ  നിന്‍
 സ്നേഹബാണത്താല്‍ എയ്തു  വീഴ്ത്തി എന്‍
 ജീവിതം  നിനക്ക്  വെറും  കളിപ്പാട്ടമോ
എനികൊരു  മനസുന്ടെ എന്നു  നീ എന്തെ
 ഓര്‍ക്കുവതില്ല  ഒരുപാടെ  സ്നേഹിച്ചതിനുള്ള
 ശിക്ഷയോ  ഇന്നു എന്‍  ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന
 ഒച്ച  നിനക്ക്  മധുരഗാനമോ മായുന്ന  സിന്ദൂര
സന്ദ്യയോ മെല്ലെ നീ  മായ്ക്കുന്നുവോ  എന്നെ
 നിന്‍  ഹൃദയത്തില്‍  നിന്നും  ഒരുപാടു  ഞാന്‍
 ആശിച്ചു  നിന്‍  കൈപിടിച്ച്  മേഘങ്ങള്‍  കീഴടക്കി 
ഒരുമിച്ചു  നടക്കാമെന്ന്  ഇന്നു ഞാന്‍  കീഴടങ്ങി
 നില്കുന്നു ഒരു  വാക്ക്  പോലും  മിണ്ടുവാനാവാതെ ..
ഒഴുകുന്ന  പുഴയില്‍  കുളിര്കും കുമിളകള്‍  പോലെ
 പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞു  നില്കുന്നു ഏകനായ്  കണ്ണുനീര്‍  പോഴിച്ചു
പിടയുന്ന  നെഞ്ചില്‍  നീ  ഒരു  കുളിര്‍തെന്നല്‍
ആവുമെന്ന്‍ ആശിച്ചതെല്ലാം  വെറുതെ നനുത്ത
 വിരല്‍തുംബുകളാല്‍  നീ  എന്‍  വിരല്‍ തൊട്ടു
 നടക്കുമെന്ന് ആശിച്ചതെല്ലാം  വെറുതെ
എല്ലാം  വെറുതെ എന്നറിയുന്നത്  മനസിലൊരു
പിടി  കനല്‍  വീഴുന്ന  പോലെ
സുഗമുല്ലോരനുഭൂതിയനിത്  പിടയ്ക്കുന്ന
നെഞ്ചില്‍ വീഴുന്ന കനല്‍ ഇന്നു എന്‍ തലയിനയ്ക്ക്
മാത്രം  അറിയാം എന്‍ മിഴിനീരിന്‍  മധുരം
ഒന്നുമില്ലാതിരുന്ന  നീ  എനിക്ക്  നല്‍കി
എന്‍  മിഴികള്‍  നിറയെ  മിഴിനീര്‍ 
ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുമത്  നിനകായ്‌  എന്‍  മിഴികള്‍
ചിമ്മാതെ  മിഴിനീരുമായ് 
എന്‍  മിഴിയുടെ  ചിമ്മല്‍  നില്കും  വരെ ...

പരിശുദ്ധിയും പതിവൃത്യവും

പരിശുദ്ധി എന്നതു മനസിന്ടെ
ഉള്ളില്‍ നിന്നും ഗമികേണ്ട  ഒന്നെന്നു
താന്‍  ഒന്ന്  ഒര്തീടെനം നല്ലൊരു
സ്നാനമങ്ങു നടത്തീടുവില്‍
പുറമേക്ക്  പരിശുധിയില്‍  നീരാടാം
കാരുണ്യവും  സ്നേഹവും
ഈശ്വരചിന്തയും  ചെര്നീടുവില്‍
അകമെക്  പരിശുദ്ധി ആയിടുമത്
പതിവൃത്യമെന്നത്  സമൂഹ  സങ്ങല്പവും
പരിശുദ്ധി എന്നത്  ആത്മസങ്ങല്പ്പവും
ഇവയില്‍  രണ്ടാമത്  നിനകുണ്ടാകുകയാല്‍
നീയെന്നും  പവിത്രത  തന്നെയാവും
അടിയുന്ന മടികുത്തു  കാമാത്തിനാല്‍
ആവുകയാല്‍  നിന്നിലെ  കളംഗം നിന്നിലെ
പാപം  നിന്നെയെന്നും  നശിപികും
വിധിയാല്‍  അഴിയുന്ന  മാനം 
വിധിയുടെ  വിളയാട്ടം  മാത്രം  മുന്‍-
ജന്മ  പാപത്തിന്‍  ഭലം .......